Μαιευτική φροντίδα σε περιπτωση Απωλειασ κυησης ή πένθους
Υποστήριξη και συμβουλευτική και για τις διαθέσιμες επιλογές σε συνεργασία με γυναικολόγο
Συντηρητική αντιμετώπιση/ αναμονή
Φαρμακευτική διακοπή κύησης (αρμοδιότητα γυναικολόγου)
Χειρουργική απόξεση μήτρας (αρμοδιότητα γυναικολόγου)
Ψυχολογική υποστήριξη σε συνεργασία με βοηθό μητρότητας ή/και ψυχολόγο
Εργαστηριακές εξετάσεις αίματος για εκτίμηση των επίπεδων σιδήρου, αιματοκρίτη και C-Αντιδρώσας Πρωτεΐνης (CRP) προς αποκλεισμό οποιασδήποτε φλεγμονής ή παθολογίας πήξης σε συνεργασία με γυναικολόγο
“μικρος” τοκετος στο σπιτι πριν τισ 20 εβδομαδεσ κυησησ
24/7 διαθεσιμότητα με ξεχωριστό τηλέφωνο επιφυλακής
Υποστήριξη κατά τον τοκετό
Υποστήριξη του ζευγαριού βάσει των αναγκών τους
“Μέθοδος νερού” (προειδοποίηση περιεχομένου: εικόνες νεκρών εμβρύων)
Μαιευτική παρέμβαση σε περίπτωση ανάγκης
Φροντιδα στη λοχεια μετα απο απο περιγεννητικη απωλεια
Παρακολούθηση της παλινδρόμησης της μήτρας
Υποστήριξη σε περίπτωση που έχει συμβεί γαλακτογένεση
Ψυχολογική υποστήριξη σε συνεργασία με βοηθό μητρότητας ή/και ψυχολόγο
“Αγάπη και επαγγελματισμός - Η εμπειρία μας με τη Δήμητρα
Η φωνή στο τηλέφωνο ακουγόταν ευαίσθητη αλλά σταθερή. Η κλήση της Δήμητρας με ανακούφισε. Από την έκτη εβδομάδα κύησης ψάχναμε για μαία για την εγκυμοσύνη μας και τον τοκετό στο σπίτι, πλέον ήμουν στην 11η εβδομάδα της εγκυμοσύνης. Ευτυχώςμας την είχε συστήσει μια φίλη ήταν πολύ ενθουσιασμένη με τη Δήμητρα. Γρήγορα ένιωσα ότι ήμουν σε καλά χέρια κατά τη διάρκεια του τηλεφωνήματος. Δύο μέρες μετά γνωριστήκαμε για πρώτη φορά και ήταν ξεκάθαρο σε εμένα και τον άντρα μου ότι θα γεννούσαμε το τρίτο μας παιδί με τη Δήμητρα. Μια εβδομάδα αργότερα κάναμε τον πρώτο μας προγεννητική συνάντηση και η Δήμητρα γνώρισε τις κόρες μας που είναι 10 και 3 ετών. Μιλήσαμε, γνωριστήκαμε, μάθαμε πράγματα η μια για την άλλη και μπορέσαμε να ακούσουμε τον χτύπο της καρδιάς του μωρού μας για πρώτη φορά. Ήταν ένα υπέροχο ραντεβού. Προγραμματίσαμε τα επόμενα ραντεβού και οι επόμενες τέσσερις εβδομάδες πέρασαν γρήγορα. Η Δήμητρα μας υποδέχτηκε με το ζεστό της χαμόγελο και μπορέσαμε και πάλι να ζήσουμε μια υπέροχη συνάντηση εγκυμοσύνης και η καρδιά του παιδιού μας χτυπούσε δυνατά και καθαρά. Προσμέναμε όλο και περισσότερο να γνωρίσουμε το παιδί μας. Ένιωσα τις λεπτές του κινήσεις απο πολύ νωρίς. Ο άντρας μου λαχταρούσε τη στιγμή που θα ένιωθε κι αυτός τον μικρό μας ποδοσφαιρισή. Ότι δεν θα ερχόταν ποτέ αυτή η στιγμή, κανείς δεν μπορούσε να το φανταστεί.
Στις αρχές Δεκεμβρίου παρατήρησα μια αλλαγή. Δεν ένιωθα πια τόσο έντονα τις κινήσεις του. Ηρέμησε, είπα μέσα μου, έχουν και ήσυχες μέρες τα μωράκια.
Μετά από τέσσερις ημέρες απόλυτης σιωπής, άρχισα να ανησυχώ και το ένστικτο μου μου έλεγε ότι κάτι δεν πάει καλά. Συμβουλεύτηκα τη Δήμητρα και ήμουν ήδη καθ'οδόν για τον γυναικολόγο μου. Από εκεί και πέρα, τίποτα δεν ήταν όπως είχαμε ευχηθεί και επιθυμούσαμε. Το μωρό μας αποφάσισε να πάει στα αστέρια. Έφυγα από το ιατρείο με μια παραπομπή για απόξεση στην κλινική στο χέρι και τα δάκρυα κυλούσαν ασταμάτητα. Πήγα σπίτι και περίμενα τον άντρα μου, που μόλις είχε επιστρέψει από επαγγελματικό ταξίδι. Με είδε και απλά κούνησα το κεφάλι μου. Ήμουν σε λειτουργία αυτόματης δράσης. Ετοίμασα μια τσάντα για την κλινική, προσπάθησα να την καλέσω για να μου διευκρινίσουν τα επόμενα βήματα...
Λίγες στιγμές αργότερα με πήρε τηλέφωνο η Δήμητρα. Της είπαμε για τον θάνατο του παιδιού μας και, όπως πάντα, άκουσε πολύ προσεκτικά και ήρεμα. Η φωνή της ήταν ουσιαστική και στοργική και υπήρχαν λέξεις όπως ξεκούραση, χρόνος, γέννα στο σπίτι, κηδεία. ΚΗΔΕΙΑ, αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε.
Οι επόμενες μέρες ήταν γεμάτες από ραντεβού και κάθε είδους δουλειές που έπρεπε να γίνουν, ο γάμος μας, ο προγραμματισμός της κηδείας, η παράδοση των κλειδιών στο νέο διαμέρισμα - χρειαζόμασταν περισσότερο χώρο. Σε όλο αυτό το διάστημα η Δήμητρα ήταν ψυχικά και οργανωτικά δίπλα μας. Πάντα παρακολουθούσε την εγκυμοσύνη και κανόνισε να κάνει μια πλήρη αιματολογική εξέταση και άλλες εργαστηριακές εξετάσεις για να δει αν η υγεία μου ήταν καλά. Θέλαμε ακόμα μια γέννα στο σπίτι. Ήταν όλα μια δεξαμενή συναισθημάτων. Αφού τα κάναμε όλα αυτά και μπορέσαμε να βρούμε λίγο χρόνο για μας, αρχσαμε να σκεφτόμαστε τη γέννησή του παιδιού μας. Οι εξετάσεις αίματός μου ήταν απολύτως φυσιολογικές. Συζητήσαμε τα επόμενα βήματα με τη Δήμητρα, έχοντας πάντα υπόψη μας τις επιθυμίες και τις ανάγκες της οικογένειάς μας.
Ξεκινήσαμε ήπια π΄ροκληση με ομοιοπαθητικα γιατί το θέλαμε. Όμως το σώμα μου ήταν απόλυτα σε φάση διατήρησης της εγκυμοσύνης. Ώς που σταματήσαμε να θέλουμε να προκαλέσουμε κάτι που δεν έπρεπε ακόμα να συμβεί και αποδεχθήκαμε την πορεία της φύσης. Αυτή ήταν η σωστή απόφαση για εμάς. Όλο αυτό το διάστημα η Δήμητρα ήταν πάντα δίπλα μας.
Η πρώτη ελαφριά αιμορραγία ξεκίνησε στα μέσα Δεκεμβρίου και ήταν θέμα λίγων ημερών να γεννηθεί το παιδί μας ήσυχα. Στις 22 Δεκεμβρίου Ξύπνησα γύρω στις 4 το πρωί και διαπίστωσα ότι είχαν σπάσει τα νερά μου. Πήρα λίγο χρόνο για τον εαυτό μου και γύρω στις πέντε ξύπνησα τον άντρα μου για να πάει τη μεγάλη μας κόρη σε οικογενειακούς φίλους, όπως ήθελε εκείνη. Πήρα τηλέφωνο τη Δήμητρα και ήρθε αμέσως να μας δει.
Εκεί ήμασταν λοιπόν. Σήμερα λοιπόν θα γεννηθεί το παιδί μας. Η Δήμητρα ήρθε γύρω στις 6:30. Γύρω στις 8 μια αγαπημένη φίλη πήρε μαζί της τη μικρή μας κόρη και έτσι είχα το κεφάλι μου ελεύθερο να ασχοληθώ με τη γέννα. Ένιωσα πιο δυνατές συσπάσεις, τις οποίες μπορούσα να χειριστώ με την αναπνοή. Έκανα μπάνιο και χαλάρωσα. Μιλήσαμε πολύ όμορφα. Οι συσπάσεις φαινόταν να λιγοστεύουν. Αποφασίσαμε να ξεκουραστούμε μαζί και η Δήμητρα βγήκε μια βόλτα στον καθαρό αέρα. Όλη η ένταση έφυγε απο πάνω μας. Μόλις λίγα λεπτά αργότερα ένιωσα μια ελαφριά πίεση και αμέσως μπόρεσα να κρατήσω το μωρό μου στο χέρι μου. Τα δάκρυα κύλησαν από ανακούφιση, φόβο και αγάπη. Ο άντρας μου πήρε τηλέφωνο τη Δήμητρα και ήταν αμέσως μαζί μας. Μαζί κόψαμε τον λώρο το κοιτάξαμε το μωρό μας για πρώτη φορά. Έτρεμε όλο μου το σώμα.
Νιώσαμε την επιθυμία να κάνουμε μπάνιο το μωρό μας. Ένα μικρό μπλε μπολ, παλιότερα ασήμαντο, έγινε μπανιέρα για το παιδί μας. Ήταν ωραίο να βλέπουμε πόσο καθαρός φαινόταν ο γιος μας στο νερό. Μόνο τότε ανακαλύψαμε ότι είναι ο δικός μας Henry Matteo. Το μπάνιο ήταν σύντομο γιατί το δέρμα του ήταν τόσο λεπτό. Τον αγκαλιάσαμε με μια ζεστή μάλλινη φλις κουβέρτα, τον στεγνώσαμε απαλά και μετά τον τυλίξαμε στην κουβέρτα του. Ένα μικρό καλάθι σε σχήμα βάρκας έγινε ο χώρος ανάπαυσής του.
Η Δήμητρα ήταν δίπλα μας όλη την ώρα και μας βοήθησε να κοιτάξουμε τον γιο μας, να τον αγγίξουμε και η ηρεμία που εξέπεμπε ήταν ευλογία για τις ραγισμένες ψυχές μας. Μέσω αυτών καταφέραμε να αποτυπώσουμε τόσες πολλές λεπτομέρειες του γιου μας. Αυτές οι εικόνες θα μείνουν για πάντα στις καρδιές μας.
Μας δόθηκε όσος χρόνος χρειαζόμασταν και η Δήμητρα ξεκίνησε πολύ διακριτικά τα χαρτιά για το πιστοποιητικό της γέννας. Δεν καταλάβαμε τίποτα απο αυτή τη γραφειοκρατική πράξη. Φάγαμε ένα μικρό πρωινό μαζί και μετά αποχαιρετιστήκαμε μέχρι την επόμενη μέρα. Η Δήμητρα συνεχίζει να μας προσέχει και θα είναι εκεί όταν τη χρειαστούμε. Είναι παθιασμένη μαία, η δουλειά της είναι το κάλεσμα της ........
Σε ευχαριστώ για τα χέρια σου, σε ευχαριστώ για τα αυτιά σου, σε ευχαριστώ για την καρδιά, σε ευχαριστώ για τα ευγενικά σου λόγια, σε ευχαριστώ για το υπέροχο χαμόγελό σου,
σε ευχαριστούμε που μαζί σου μπορέσαμε να έχουμε τον τοκετό των ονείρων μας.” Σάντρα Μ. (Μετάφραση από τα γερμανικά)